از تمام کسانی که این پست رو می خونن، پیشاپیش عذرخواهی می کنم

ببینید دوستان! اگر من اکثر اوقات حالم خوبه ولی این حقو دارم که حالم بد باشه؛ یا به زبان اون رفیق "با ذکاوت"مون اگه من یه موقعی خوشحال بودم لزومی نداره که تا آخر عمرم خوشحال باشم.

از طرفی می بینی حتی یه بچۀ یه متر و چهل سانتی هم میاد بهت تیکه میندازه، تازه! خوبه که حالش خوبه.

به قول اون دوستمون که شبیه کیویه: "همتون مزخرفین".